Airspeed AS.10 Oxford

Uniwersalny samolot treningowy.

…

Mk I : samolot uniwersalny, przeznaczony również do treningu bombardiera i strzelca pokładowego.
Mk II : przeznaczony do szkolenia pilotów, nawigatorów i radiooperatorów, układ napędowy (taki jak w Mk I) złożony z dwóch silników Armstrong Siddeley Cheetah X o mocy 280 kW (375 KM) każdy. Silniki napędzały śmigła o stałym skoku.
Mk III : pojedynczy egzemplarz, napędzany był silnikami gwiazdowymi Cheetah XV o mocy 318 kW (425 KM), sprzężonymi ze śmigłami Rotol o stałej prędkości obrotowej.
Mk IV był projektowaną wersją treningową Mk III, ale nie zdecydowano się na budowę tego samolotu.
Mk V : wyposażony w taki sam osprzęt jak Mk II, napędzany był dwoma silnikami gwiazdowymi Pratt & Whitney R-985-AN6, z których każdy napędzał swoje śmigło o stałej prędkości obrotowej.

Jeden egzemplarz Mk. II był w celach badawczych wyposażony w rzędowe silniki tłokowe de Havilland Gipsy Queen o mocy 186 kW (250 KM).
Modele nieparzyste, w tym również pierwsze egzemplarze Oxford I miały golenie podwozia głównego lekko rozchylone, co pozwalało startować i lądować przy występowaniu bocznego wiatru.
Jeden z egzemplarzy miał dodatkowo zabudowane dwie płyty brzegowe na stateczniku poziomym wraz ze sterami kierunku. Służył on do testowania metod wychodzenia z korkociągu.

Airspeed AS.10 Oxford.
[Samoloty od A do Z. Airspeed AS.10 Oxford. Encyklopedia Lotnictwa. Samoloty. Nr 9. s. 251-252:]
Airspeed AS.10 Oxford.
Firma Airspeed założona w 1931 r. na początku swej działalności nie miała wielkich szans na uzyskanie znaczącego zamówienia wojskowego. Jednak w 1936 r. pojawiła się możliwość stworzenia konstrukcji odpowiadającej wymaganiom Air Ministry Specification T.23/36 dla dwusilnikowego samolotu treningowego. Projekt firmy Air-speeda bazował na udanym samolocie Erwoy, którego już 24 egzemplarze były w cywilnej eksploatacji. Zyskały tam opinię maszyn niezawodnych, co być może przyczyniło się do tego, że Air Ministry podjęło decyzję o złożeniu wstępnego zamówienia na 136 egzemplarzy AS.10. Prototyp AS.10 odbył swój pierwszy lot 19 czerwca 1937 r. Od tego czasu też zaczęto używać nazwy Oxford. Cztery z pierwszych sześciu maszyn trafiły w listopadzie 1937 r. do RAF Central Flying School. Dwa następne samoloty skierowano do No. 11 Flying Training School. Nowa konstrukcja była w swych proporcjach i układzie bardzo zbliżona do AS.6 Envoy. Wspólna była ogólna koncepcja płatowca, drewniana konstrukcja i chowane podwozie z kółkiem ogonowym. Różnice zasadzały się na źródłach napędu oraz układzie wnętrza. Dodatkowo Oxford I miał możliwość wyposażenia w górną wieżyczkę z jednym karabinem maszynowym - do szkolenia strzelców pokładowych. Oxford był wyprodukowany w dużej liczbie egzemplarzy i po wybuchu II wojny światowej używanego powszechnie w ramach Commonwealth Air Training Scheme.
Po wybuchu II wojny światowej pojawiło się wielkie zapotrzebowanie na samoloty treningowe. Dotyczyło to nie tylko jednostek RAF, ale również państw skupionych w programie Commonwealth Air Training Scheme. Należały do nich: Australia z około 400 samolotami, Kanada z 200, Nowa Zelandia z 300 maszynami, Rodezja z 10 i Południowa Afryka z 700 samolotami. Nieliczne egzemplarze dotarły do jednostek Wolnej Francji, a część spośród pozostałych, w ramach Reverse Lend - Lease służyła jednostkom USAAF w Europie. Poza użyciem typu do celów szkoleniowych, część samolotów była wyposażona, tak by służyć jako latające sanitarki. Wiele samolotów znalazło się w pomocniczych eskadrach przeciwlotniczych o numerach 282, 286, 289, 290, 567, 577, 598, 631, 667 i 691. Od czerwca 1942 r. w samoloty Oxford wyposażono No. 758 Instrument Flying Squadron należącą do Fleet Air Arm. Zapotrzebowanie na samoloty było tak ogromne, że przekraczało możliwości zakładów Airspeed. Zbudowały one w dwóch fabrykach w Hants: 4411 samolotów w Portsmouth i 550 w Christchurch. W produkcji uczestniczyły również: de Havilland z Hatfield - 1515, Percival Aircraft z Luton - 1360, Standar Motors z Coventry - 750. Łączna produkcja typu osiągnęła wielkość 8586 egzemplarzy. Ostatni z samolotów został wyprodukowany przez rodzimą wytwórnię w lipcu 1945 r. Samoloty Oxford pozostały na wyposażeniu RAF w Nr 10 Advanced Flying Training School w Pershore do 1954 r. Wiele samolotów po zakończeniu działań wojennych zostało dostarczonych holenderskim siłom powietrznym.
OPIS TECHNICZNY Typ: trzymiejscowy, uniwersalny samolot treningowy.
Zespół napędowy: (MK. V) dwa tłokowe silniki gwiazdowe Pratt & Whitney R-985-AN6 Wasp Junior o mocy 336 kW (450 KM) każdy. Osiągi: maksymalna prędkość pozioma na wysokości 1250 m (4100 stóp) -325 km/h, pułap - 6400 m (21 000 stóp), zasięg- 1127 km. Masy: pustego samolotu - 2572 kg, maksymalna do startu - 3269 kg. Wymiary: rozpiętość - 16,26 m, długość - 10,52 m, wysokość - 3,38 m, powierzchnia skrzydła - 32,33 m2. Uzbrojenie: (tylko Oxford I) jeden karabin maszynowy kalibru 7,7 mm w wieżyczce na grzbiecie samolotu.

[Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975. s.282:]
Samoloty transportowe. Airspeed Oxford. Wlk. Brytania. Okres używania 1939-1945, liczba wyprodukowanych samolotów 8751, załoga 3 osoby, silniki 2 x 355 KM, rozpiętość 11,2 m, długość 10,5 m, ciężar całkowity 3447 kG, ciężar własny 2340 kG, ciężar ładunku użytecznego 1000 kG, prędkość maksymalna 290 km/h, pułap 5850 m, zasięg 880 km.

"Samoloty od A do Z. Airspeed AS.10 Oxford. Encyklopedia Lotnictwa. Samoloty. Nr 9.", "Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975.",