ISU-152

Ciężkie działo samobieżne. ¹⁾

• IS-2, czołg ciężki
• SU-152, ciężkie działo samobieżne

…

ISU-152 : ciężkie działo samobieżne.

ISU-152.
[Hogg Ian: Artyleria dwudziestego wieku. Warszawa 2001. s.273:]
ISU-152. Kraj produkcji: ZSRR. Załoga: 5 osób. Masa: 45 500 kg. Wymiary: długość całkowita: 9,8 m; długość kadłuba: 6,805 m; szerokość: 3,56 m; wysokość: 2,52 m. Zasięg: 180 km. Pancerz: 35-100 mm. Uzbrojenie: 152 mm haubica; 12,7 mm plot. karabin maszynowy. Jednostka napędowa: wysokoprężny silnik V-12 o mocy 520 KM (387,8 kW). Osiągi: maksymalna prędkość na drodze: 37 km/h; pokonywanie przeszkód: wodnych - o głębokości 1,3 m; ścian - wys. 1,2 m; rowów - ser. 2,59 m.

[Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975. s.743:]
Ciężkie działo panc. ISU-152. Ciężar 46 t, załoga 5 osób, uzbrojenie 1 działo 152 mm, 1 karabin maszynowy 12,7 mm, pancerz 22-90 mm, silnik 520 KM, prędkość 35-37 km/h, zasięg 220 km.
Kilkanaście wozów tego typu dostarczono WP 1945, używane były przez 13 papanc 1 armii WP oraz 25 papanc 2 armii WP.

[Torecki Stanisław: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa 1982 s.95:]
ISU -152 - samobieżna haubicoarmata 152 mm kalibru 152 mm wz. 1937, na podwoziu czołgu IS, konstrukcji radzieckiej z 1943, używana również przez Wojsko Polskie. Nazywana była działem pancernym.

[Żołnierz Polski:]
Arsenał "ŻP", Ciężkie działo samobieżne ISU.
Nowe typy dział samobieżnych skonstruowano w Związku Radzieckim w połowie II wojny światowej na podwoziu czołgu IS. Wojsko otrzymało dwie odmiany tych wozów - z armatami 122 mm lub haubicoarmatami 152 mm. Działa były bardzo skutecznym sprzętem bojowym, używanym do zwalczania czołgów i niszczenia silnie umocnionych punktów obrony. Ciężkie działa samobieżne ISU używane były także przez jednostki ludowego Wojska Polskiego w operacji berlińskiej i praskiej.
Ciężar 46 ton, załoga 5 osób, wymiary - długość całkowita 9,85 m, szerokość 3,07 m, wysokość 2,48 m, uzbrojenie - 1 armata 122 mm (lub haubicoarmata 152 mm), 1 przeciwlotniczy karabin maszynowy DSzK 12,7 mm, pancerz - płyty od 20 do 90 mm grubości, pokonywanie przeszkód - wzniesienia 36^o, rowy szerokości 2,7 m, przeszkody wodne do 1,5 m głębokości (bez przygotowania).

[Polska broń pancerna. Opracowanie Adam Jońca. Warszawa brw s.18:]
ISU-152. Ciężkie działo pancerne. Konstrukcja radziecka z 1944. Ciężar 46 t, załoga 5, uzbrojenie 1 haubico-armata 152 mm, 1 km 12,7 mm plot., pancerz 20-90 mm, prędkość 37 km/h. Kilkanaście wozów używały w 1945 13 papanc 1 Armii WP i 25 papanc 2 Armii WP. Używane również po wojnie do lat sześćdziesiątych.

[:]
Produkcja w latach: 1943-1945; wyprodukowano: ok. 3700 pojazdów; masa - 46 t; załoga -5 ludzi; wymiary długość całkowita 905-918 cm, długość kadłuba 677 cm, szerokość 307 cm, prześwit 46-47 cm; uzbrojenie 1 haubico-armata 152,4 mm m. 1937/1943 ML-2OS, kąty ostrzału w płaszczyźnie poziomej 10^o, w płaszczyźnie pionowej -3^o +20^o, 1 wielkokalibrowy karabin maszynowy 12,7 mm DSzK wz. 1938, 1-2 pistolety maszynowe 7 ,62 mm PPSz; amunicja 20 naboi do działa, 250 naboi do wkm, 1491 naboi do pm, 25 granatów ręcznych F-1; przyrządy celownicze i obserwacyjne 1 celownik panoramiczny, 1 celownik teleskopowy ST-10; 3 peryskopy obserwacyjne MK-4, 3 szczeliny obserwacyjne; pancerz spawany z płyt walcowanych (niektóre elementy osłony armaty odlewane) o grubości kadłub przód 60-90 mm, boki 90 mm, tył 60 mm, dno i góra 20-30 mm, wieża przód 75-90 mm, boki i tył 60 mm, góra 22-30 mm; napęd silnik dieslowski, 4-suwowy, widlasty, 12-cylindrowy, W-2-IS, średnica cylindrów 150 mm, skok tłoków 180-186 mm, stopień sprężania 15, pojemność 38 880 cm³, moc 382,5 kW (520 KM) przy 2000 obr./min., chłodzony cieczą; paliwo olej napędowy, pojemność zbiorników paliwa zasadniczych 520-560 l, dodatkowych 300 l, zużycie paliwa 65-75 l/h pracy lub 250-270 l/100 km; układ napędowy sprzęgło główne suche, wielotarczowe, skrzynia przekładniowa mechaniczna z reduktorem, 8 biegów do przodu, 2 do tyłu, mechanizmy skrętu dwu stopniowe mechanizmy planetarne, przekładnie boczne planetarne; podwozie 6 par podwójnych kół nośnych zawieszonych niezależnie na wałkach skrętnych, 3 pary podwójnych kół podtrzymujących górną część gąsienicy; koła napędowe z tyłu kadłuba, napinające z przodu; gąsienice metalowe, jednosworzniowe, jednogrzebieniowe; w każdej taśmie 86-87 ogniw; szerokość gąsienicy 650 mm, podziałka 162 mm, długość oporowa gąsienicy 4300 mm, rozstaw środków gąsienic 2420 mm; instalacja elektryczna jednoprzewodowa 12/24 V; łączność zewnętrzna radiostacja 10 RF lub 10 RK, wewnętrzna czołgowy telefon TPU-4 bis F; osiągi moc jednostkowa 8 kw./t (10,9 KM/t), nacisk jednostkowy 0,81-0,82 kg/cm², prędkość maksymalna 35-37 km/h, zasięg po drodze 220 km, w terenie 80 km, pokonywane przeszkody wzniesienia 36^o, rowy szerokości 250-270 cm, ściany wysokości 100-120 cm, brody głębokości 130-150 cm.

[Gazety Wojenne. Nr 49. s.970:]
Ciężkie działo pancerne ISU-152. Skonstruowane na bazie czołgu IS-2 i przeznaczone głównie do zwalczania ciężkich czołgów nieprzyjaciela. Niezwykle skuteczne w działaniu - dziesiątkując niemieckie "Tygrysy" na froncie wschodnim ułatwi radzieckim wojskom pancernym przejęcie inicjatywy bojowej.
Załoga 5 osób, masa bojowa 50 t, długość 9,90 m, szerokość 3,05 m, wysokość 2,47 m, napęd - silnik dwunastocylindrowy V2-15 o mocy 520 KM, prędkość maksymalna 37 km/godz., zasięg 180 km, uzbrojenie - 1 działo wz.1937/43 kal. 152 mm oraz 1 wielokalibrowy karabin maszynowy.

"Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975.",
"Gazety Wojenne.",
"Magnuski Janusz: Wozy bojowe LWP 1943-1983. Warszawa 1985.",
"Polska broń pancerna. Opracowanie Adam Jońca. Warszawa brw.",
"Torecki Stanisław: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa 1982.",
"Żołnierz Polski. Arsenał ŻP: Ciężkie działo samobieżne ISU.",
"Hogg Ian: Artyleria dwudziestego wieku. Warszawa 2001.",