12,7 mm wz. 1938 DSzK, wielokalibrowy karabin maszynowy

Konstruktorzy W. Diegtiariow i G. Szpagin, wprowadzony do uzbrojenia Armii Radzieckiej przed II wojną światową. Przeznaczony jest do zwalczania celów lekko opancerzonych (naziemnych i powietrznych). Może być montowany na podstawie (kołowej) w pozycji naziemnej lub przeciwlotniczej, na czołgach i pojazdach opancerzonych. Używany głównie jako broń przeciwlotnicza; montowany głównie na czołgach IS-2 oraz działach pancernych ISU-122 i ISU-152.

POLSKA
Ludowe Wojsko Polskie: Na wyposażeniu.

• 12,7 mm wz.1938 DSzK : wielokalibrowy karabin maszynowy.
• 12,7 mm wz.1938/46 DSzK : modernizacja dokonana po wojnie, zmieniono między innymi donośnik z bębnowego na dźwigniowo-przesuwakowy

Działa na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych przez boczny otwór w ściance lufy. Ryglowanie za pomocą dwu symetrycznych rygli rozchylnych.

Dane konstrukcyjne - kaliber 12,7 mm.
Zasilanie - taśmowe (za pomocą donośnika bębnowego), 50 naboi w taśmie.
¹⁾

• Muzea, kolekcje, miejsca ekspozycji.

• nazwa : rodzaj

1. Torecki Stanisław: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa 1982 s.70.
2. Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975. s. 740.

…

[Torecki Stanisław: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa 1982 s.70:]
Masa karabinu bez podstawy 33,4 kg, masa podstawy 102 kg, prędkość początkowa pocisku 860 m/s, szybkostrzelność teoretyczna około 550 strzałów/min.

[Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975:]
ciężar - broni 34 kg, podstawy 102 kg, długość broni 1626 mm, sposób zasilania taśmowe, pojemność taśmy 150 naboi, prędkość początkowa pocisku 870 m/s, szybkostrzelność: 600 strz/min, uwagi o działaniu broni: odprowadzenie części gazów z przewodu lufy.

[Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975. s. 740:]
Kaliber , ciężar broni 34,0 kg, z podstawą i tarczą 157,0 kg, długość 2328 mm, prędkość początkowa pocisku 830-850 m/s, szybkostrzelność teoretyczna 600 strz/min, praktyczna 80 strz/min,