Urodzony 1.II.1888 r. w Kąkolówce k Błażowej. Ojciec jego Władysław był nauczycielem w szkole ludowej w Kąkolówce. Po pewnym czasie przeniósł się wraz z rodziną do Mrowli k Rzeszowa podejmując pracę w tamtejszej szkole do której uczęszczał też młody Jan Albin. Matka: Zofia z Kosibów, córka wójta w Korczynie k/Krosna miała decydujący wpływ na wychowanie syna. W okresie uczęszczania do szkoły średniej ciężko chorował na gruźlicę. Chorobę tą udało się mu jednak pokonać i w roku 1908 zdał maturę w gimnazjum w Przemyślu. W 1908-1914 studiował i pracował na Uniwersytecie Lwowskim w kierunku geologia. Napisał prace naukowe. Wiadomości o skamieniałościach w obrębie warstw bonarowieckich na północ od Krosna. W roku 1913 zorganizował wyprawę naukowo-badawczą w rejon Dołów Sanockich. Efektem tych badań były prace naukowe pt.: Próba morfogenezy Karpat położonych na północ od Krosna, Z morfogenezy Beskidu Niskiego. Odkrył zjawisko - epigenezy lodowcowej kontynentalnej. Odkrycie to zostało uznane przez geologię światową nadając nowe kierunki badawcze tej nauce o ziemi. Równolegle z pracami naukowymi prowadził działalność konspiracyjno-niepodległościową w środowisku Józefa Piłsudskiego. Był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Należał do grona 66 osób odznaczonych Odznaka Strzelecką „parasolem” i był współtwórca idei walki niepodległościowej. Z chwilą wybuchu I wojny światowej rozpoczął i odbył całą legionową epopeję bitewną. Od początku istnienia Legionów Polskich dowodził w stopniu kapitana 2 batalionem I Brygady Legionów, następnie w stopniu majora 6 batalionem Legionów, a od dnia 30.czerwca 1916 r. 7 pułkiem. W dowodzonych przez niego formacjach służyli głównie żołnierze Rzeszowszczyzny i Podkarpacia, a pośród nich tacy wybitni jak: Leopold Lis Kula czy Kazimierz Iranek Osmecki, kapelanem jego oddziałów był ksiądz Stanisław Żytkiewicz. Major Flesza Satyr uznawany był przez swoich żołnierzy za nauczyciela i wychowawcę. W okresie wystąpienia „Kryzysu przysięgowego” i późniejszego rozwiązania formacji legionowych podpisał wspólnie z gronem oficerów legionowych Memorandum do Dowództwa Armii. Sadząc jednak, że czyn legionowy skutkiem działalności dowództwa austriackiego ulega zatraceniu popełnił w dniu 3. września 1916 r., samobójstwo. Zmarł w szpitalu w Słoninie na Białorusi gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu, po wojnie ekshumowany i przeniesiony na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie. Postać pułkownika jest doskonale przedstawiona w książkach: Tadeusz Biernacki i Jan Bratro - Major Albin Flesza Satyr, Eugeniusz Qirini i Stanisław Popławski - Kronika Legionów Polskich, Juliusz Kaden Bandrowski - Piłsudczycy, Franciszek Demel i Wacław Lipiński - Pułkownik Leopold Lis Kula, zdjęcie mogiły pułkownika Fleszara Satyra widnieje w legionowym „Albumie” Stachiewicza.
Jan Lucjan Wyciślak
Wyciśkak Jan Lucjan - tekst autorski