| typ, okręt | Gryf |
| wyporność | 2250 t |
| długość | 103,2 m |
| szerokość | 13,1 m |
| zanurzenie | 3,6 m |
| moc maszyn | 6000 KM |
| prędkość | 20 w. |
| zasięg | 9 500 Mm przy 9 w. |
| opancerzenie | - |
| uzbrojenie | 6x120, 4x40 plot, 300 min |
| załoga | 205 ludzi |
| inne | brak |
Największy okręt II Rzeczypospolitej. Zbudowany we Francji, przybył do Polski 6 marca 1938 r.
1 września 1939 r. wraz z „Wichrem” i sześcioma trałowcami odpłynął na Hel w celu realizacji planu „Rurka”. Zaatakowany przez niemieckie samoloty został uszkodzony, siedemnaście osób załogi odniosło rany, pięciu było zabitych. Poległ dowódca kmdr ppor. Stefan Kwiatkowski. Od 2 września dowódcą był kmdr por. Stanisław Hryniewiecki. Uszkodzenie steru spowodowało zacumowanie okrętu przy molu, jako baterii obrony. 3 września obrońców Helu zaatakowały dwa niemieckie niszczyciele. Jeden z nich, „Leberecht Maass”, trafiony pociskami z „Gryfa”, został ciężko uszkodzony. Nasz okręt również doznał poważnych obrażeń. Całkowite jego zniszczenie nastąpiło tego samego dnia w wyniku nalotów bombowych. Okręt palił się do 5 września.1)
Załogę wcielono do oddziałów lądowej obrony Helu.
Po zatopieniu zdemontowano 3 działa 120 mm (1xI i 1xII, rufowe) i ustawiono na lądzie jako 34. bateria. Wykonała ona tylko próbne strzelania - po decyzji o kapitulacji Helu działa zostały zniszczone. Zdemontowane działa 40 mm plot zostały użyte w obronie przeciwlotniczej Helu.
Wrak po podniesieniu przez Niemców został odholowany w głąb Zatoki Puckiej na Rybitwią Mieliznę. Wykorzystywany jako cel strzelań artyleryjskich i bombardowań lotniczych.
Po zakończeniu wojny wrak nadal wykorzystywano jako cel. W latach 1954−1957 część rufową okrętu podniesiono i odholowano do Gdyni na złomowanie. Resztę wraku złomowano na miejscu. Pozostałości dostępne do dzisiaj.
…