2 IX 1939 zarządzono w Szwajcarii powszechną mobilizację. Pod broń powołano 150 000 żołnierzy. Powołano też milicję - służbę terytorialną (302 000 ludzi, w tym 17 000 kobiet). Początkowo wojska rozwinięto na granicy z Niemcami (większość) i Francji. Po stwierdzeniu, że główny wysiłek Niemiec skierowany został przeciw Polsce, większość wojska ześrodkowano na granicy z Francją. Wkrótce jednak powrócono do pierwotnego ugrupowania.
W okresie kampanii francuskiej 1940 liczebność sił zbrojnych wzrosła do 170 000 żołnierzy. Rozbicie Francji i otoczenie Szwajcarii przez Niemców przyniosło zmianę planu działania - gen. Guisan zrezygnował z planu obrony obszarów nizinnych i zaczął przygotowywać obronę tzw. reduty narodowej w Alpach. Plan obrony przewidywał ponadto przeprowadzenie zniszczeń na wielką skalę, zarówno szlaków komunikacyjnych, jak i zakładów przemysłowych.
Po uderzeniu Niemiec na ZSRR przeprowadzono częściową demobilizację. Ponownej rozbudowy sił zbrojnych dokonano latem 1944. W czasie wojny zwiększono zapasy broni i wyposażenia.
Lotnictwo wzrosło do 4 pułków (10 dywizjonów - 23 kompanie) i 530 maszyn (import oraz produkcja własna oparta na licencji). Personel lotniczy wzrósł do 3650 ludzi. Mimo neutralności Szwajcarii jej lotnictwo było w stałym pogotowiu w związku z częstymi przelotami nad terytorium kraju samolotów państw walczących.
…