PZL P.7

Samolot myśliwski.

¹⁾ Samolot został skonstruowany przez inż. Zygmunta Puławskego, jako alternatywa dla PZL P.6. Pierwszy prototyp został oblatany w październiku 1930 roku przez Bolesława Orlińskiego. Produkcję seryjną rozpoczęto jesienią 1932 roku i zakończono ją w grudniu 1933 roku. Wyprodukowano 151 samolotów, z tego: 2 prototypy pod oznaczeniem PZL P.7/I i PZL P.7/II (później drugi prototyp został doprowadzony do standardu seryjnego), 149 egzemplarzy wersji seryjnej PZL P.7a. Dalszym rozwinięciem tej konstrukcji był samolot PZL P.11, zbudowany w 350 egzemplarzach.

POLSKA Po zbudowaniu I. prototypu, początkowo zamówiono w 1932 roku 110 samolotów, a w na przełomie 1932 i 1933 roku dalszych 40 egzemplarzy. Pierwsze egzemplarze seryjne wojsko przejęło w grudniu 1932 roku. Od 1933 roku w samoloty te przezbrajano eskadry myśliwskie 2. i 1. Pułku Lotniczego, w sumie otrzymało je 14 eskadr (nie trafiły tylko do 114., 152. i 162 eskadry myśliwskiej). Kierownictwo Marynarki Wojennej planowało zakup 20 maszyn dla Morskiego Dywizjonu Lotniczego, lecz zrezygnowano z niego z powodu braku środków. Od lata 1935 roku zaczęto je przesuwać do szkolnictwa, ale proces ten nie zakończył się do września 1939 roku i na 105 posiadanych samolotów w jednostkach I linii było ich jeszcze 30.

RUMUNIA We wrześniu 1939 roku internowano 15 samolotów ewakuowanych z Polski, zostały zgrupowane na lotnisku w Gałaczu. W 1940 roku zostały zajęte przez Rumunów i przekazane do szkół lotniczych, gdzie służyły do 1943 roku. Ostatnie dwa egzemplarze (prawdopodobnie nie sprawne) były na stanie Rumuńskich Sił Powietrznych jeszcze 1. lutego 1944 roku.

NIEMCY Zdobyli w Polsce kilkanaście egzemplarzy, które po remontach wykorzystywano jako treningowe (źródła podają od jednego do 10 egzemplarzy używanych w Luftwaffe).

ZWIĄZEK RADZIECKI Zdobyli ponad 20 maszyn tego typu, jeden z egzemplarzy testowano w locie w NII-WWS w Moskwie o losach innych samolotów brak danych.

POLSKA - wiosną 1937 roku 3 maszyny tego typu weszły w skład eskadry myśliwskiej KOP-u. Do zadań eskadry należała osłona z powietrza budowy umocnień wzdłuż wschodniej granicy Polski, w czasie wykonywania tych zadań została zestrzelona przez sowiecką straż graniczną P-7-ka z 123 eskadry (obsada eskadry KOP-u była rotacyjna). Wiosną 1938 roku maszyny tego typu wchodziły w skład zasadzek myśliwskich w czasie kryzysu polsko-litewskiego, a we wrześniu i październiku patrolowały przestrzeń powietrzną w rejonie południowo-wschodniej granicy. Jesienią 1938 roku i wiosna następnego 123 eskadra myśliwska zorganizowała zasadzki w rejonie Częstochowy w celu przechwytywania niemieckich samolotów rozpoznających Śląski Obszar Warowny. We wrześniu 1939 roku 30 samolotów tego typu znalazło się w jednostkach I linii (po 10 maszyn w 123 eskadrze z Brygady Pościgowej, 151 eskadrze z SGO „Narew” i 162 eskadrze z Armii „Łódź”), a dalszych 39 weszło w skład improwizowanych jednostek (Eskadra Szkoły Wyższego Pilotażu Ułęż, Eskadra Ćwiczebna Pilotażu nr 3, Oddział Lotnictwa Myśliwskiego Bazy nr 3, Klucz OPL Lotniska Wielick). W czasie działań wojennych piloci latający na P-7 zestrzelili 10 samolotów wroga, przy stratach 54 maszyn, a pozostałe 15 ewakuowano do Rumunii, gdzie zostały internowane.

• PZL P.7/I : prototyp
• PZL P.7/II : prototyp
• PZL P.7a : samolot seryjny

Jednosilnikowy, jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji metalowej z podwoziem klasycznym, stałym.

Załoga - 1 osoba.
Wymiary - rozpiętość 10,300 m, długość 7,160 m, wysokość 2,750 m, powierzchnia nośna 17,220 m².
Masy - własna 1010 kg, całkowita 1409,5 kg.
Zespół napędowy - 9-cylindrowy silnik gwiazdowy chłodzony powietrzem Bristol Jupiter VIIF, moc nominalna 480 KM, moc maksymalna - 520 KM; śmigło dwułopatowe, metalowe, Heddernheimer Kupfwerke typ RS.
Paliwo - zapas paliwa 290 litrów.
Osiągi - prędkość maksymalna 276 km/h na 0 m, 317 km/h na 4000 m, prędkość wznoszenia 10,4 m/s przy ziemi, pułap maksymalny 8275 m.
Uzbrojenie - karabiny maszynowe 2×7,92 mm Vickers wz.09/32 (w kadłubie); amunicja 2×700.
²⁾

Załoga - 1 osoba.
Wymiary - rozpiętość 10,570 m, długość 6,985 m, wysokość 2,750 m, powierzchnia nośna 18,000 m².
Masy - własna 1063 kg, całkowita 1476,6 kg.
Zespół napędowy - 9-cylindrowy silnik gwiazdowy chłodzony powietrzem P.Z. Skoda-Bristol Jupiter VIIF, moc nominalna 480 KM, moc maksymalna - 520 KM; śmigło dwułopatowe, metalowe, Chauviere³⁾ lub dwułopatowe, drewniane, Szomański typ P7.
Paliwo - zapas paliwa 290 litrów.
Osiągi - prędkość maksymalna 276 km/h na 0 m, 327 km/h na 4000 m, prędkość przelotowa 176 km/h na 1000 m, prędkość minimalna 105 km/h, pułap operacyjny 3000 m, pułap maksymalny 8200 m, zasięg maksymalny 600 km, rozbieg 150 m, dobieg 215 m.
Uzbrojenie - 2×7,92 mm Vickers wz.09/32 (pierwsza seria - 7 egz.) lub 2×7,92 mm Vickers wz.E (środkowe serie - 100 egz.) lub 2×7,92 mm PWU FK wz.33 (ostatnie serie - 40 egz.) (w kadłubie); amunicja 2×700.
⁴⁾

Dane w układzie tabelarycznym⁵⁾

Opracowanie własne⁷⁾ na podstawie:

• Cieślak K. Gawrych W. Glass A. Samoloty myśliwskie września 1939. Wydawnictwa Czasopism i Książek Technicznych Warszawa 1987.
• Cynk J.B. Siły lotnicze Polski i Niemiec. Wrzesień 1939. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1989.
• Domański J. Samolot myśliwski PZL P-7a. Seria: Skrzydła Niepodległej druk w: Żołnierz Polski nr ??
• Glass A. Polskie konstrukcje lotnicze 1893 - 1939. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1976.
• Glass A. PZL P.7a. w: Aero Technika Lotnicza nr 9/1991.
• Morgała A. Polskie samoloty wojskowe 1918 - 1939 . Wydawnictwo MON Warszawa 1972.
• Morgała A. Samoloty myśliwskie w lotnictwie polskim. Seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski nr 4. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1979.
• Morgała A. Samoloty wojskowe w Polsce 1924 - 1939. Dom Wydawniczy Bellona Warszawa 2003.
• Pawlak J. Polskie eskadry w Wojnie Obronnej. Wrzesień 1939. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1991.
• Pawlak J. Polskie eskadry w latach 1918 - 1939. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1989.
• Szewczyk W. Samoloty na których walczyli Polacy. Seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski nr 3. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności Warszawa 1988.

• Nie zachował się ani jeden egzemplarz.

• PZL P.11, samolot myśliwski

1. Tustira Dariusz - opracowanie własne.
2. Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa 1975.
3. Jurga Tadeusz: Obrona Polski 1939. Warszawa 1990.
4. Nemecek Vaclav: Vojenska letadla (2). Mezi dvema svetovymi valkami. Praha 1990.

Tustira Dariusz - opracowanie własne