typ, okręt | typ Kraków |
wyporność | 70,3/90 t |
długość | 35,0 m |
szerokość | 6,3 m |
zanurzenie | 0,39 m |
moc maszyn | 2×60 KM |
prędkość | 12,5 km/h |
zasięg | - |
opancerzenie | 6 mm |
uzbrojenie | 3×100, 3 ckm pl |
załoga | 40 osób |
inne | brak |
Monitor rzeczny. Monitory były pierwszymi okrętami wojennymi, zbudowanymi w okresie międzywojennym w Polsce (pierwszymi pełnomorskimi jednostkami były trałowce typu „Jaskółka”). Zbudowane w stoczni w Krakowie na podstawie podpisanej 31.12.1923 r. umowy z Kierownictwem Marynarki Wojennej. Po zakończeniu prób odbiorczych („Kraków” - 28.08. 1926 r., „Wilno” - 2.10.1926 r.), jednostki te wcielono 15.10.1926 r. w skład Polskiej Marynarki Wojennej. Następnie odbyły rejs do Warszawy, gdzie 31.10.1926 r. miało miejsce uroczyste podniesienie bander. Do wiosny następnego roku stacjonowały w Modlinie, potem przeszły do Pińska stacjonując tam do wybuchu wojny. Uczestniczyły w niej wypełniając wydany przez dowódcę SGO „Polesie” - gen. F. Kieeberga rozkaz dozorowania przejść na Pinie i Prypeci oraz obrony mostów na Jasiołdzie i Strumieniu. Zgodnie z kolejnym rozkazem okręty samozatopiono. Załogi obu monitorów do października 1939 r. walczyły z Niemcami na lądzie, m.in. w bitwie pod Kockiem.
Wyporność - 70,3 t, po modernizacji w latach trzydziestych 90 t.
Wymiary - długość 35,0 m, szerokość 6,3 m, zanurzenie 0,39 m.
Napęd - 2 silniki Perkun-Kromhout, moc 60 KM każdy, 2 śruby w tzw. tunelach bezpowietrznych.
Paliwo - olej gazowy.
Osiągi - prędkość maksymalna 12,5 km/h.
Opancerzenie - 6 mm.
Uzbrojenie - 2 działa 75 mm (w dwu lufowej wieży, tworzącej pierścień otaczający wysuwaną wieżyczkę dowódcy), 1 haubica 100 mm, 4 ckm (3 w pancernych wieżyczkach, 1 instalowany w razie potrzeby, np. na stanowisku obserwacyjnym na przednim maszcie).
Po modernizacji na początku lat trzydziestych - 3 haubice 100 mm, 3 ckm w wieżyczkach przystosowanych do prowadzenia ognia przeciwlotniczego.
1939 - jak wyżej plus 1 lub 2 zdwojone nkm-y plot. 13,2 mm na pomoście dobudowanym do wieżyczki dowódcy.
Załoga - 40 osób (1939), przedtem powiększana stopniowo do tej liczby.
1)
…